Najciekawsze Na Wsi

Pierwsza historyczna wzmianka o kościele w Piławie Dolnej pochodzi z 11 lipca 1335 r. W źródle historycznym pojawił się proboszcz Henryk z „Pilavia”. Powstanie obecnego budynku kościoła wg sprawozdań kościelnych miało miejsce ok. 1400 r. Świątynia była w opłakanym stanie po wojnie 30-letniej (1618-1648) i potrzebowała remontu. Przebudowana – gruntownie wyremontowana została w XVIII w., zachowując swój gotycki charakter.

Z 1677 r. pochodzi wzmianka o zalaniu grobowców przed ołtarzem, co potwierdza, że w kościele pod prezbiterium znajduje się krypta. Prawo do pochówku w krypcie przysługiwało przede wszystkim patronom kościoła. Obecnie wejście do krypty jest zamurowane.

Zapewne większość zachowanych w kościele nagrobków z figurami rycerzy, dam oraz dzieci zapełniało prezbiterium i jego bezpośrednie sąsiedztwo – kaplicę. Płyty nagrobne (18) to dzieła sztuki sepulkralnej, poświęcone pamięci członków osiadłych w okolicy rodów szlacheckich. Uwagę zwracają np. płyty całopostaciowe, o doskonałym rysunku i proporcjach, małżeństwa Jerzego von Pogrell (zm. 1591 r.) - pana na Środkowej Piławie i Grodziszczu k. Ostroszowic oraz Magdaleny z domu Seidlitz (zm.1587 r.). Czas ich powstania to XVI – XVII w. Herby po „mieczu” i po „kądzieli” umieszczone są w narożnikach płyt i bardzo dobrze zachowane. Stanowią one cenne źródło do badań genealogicznych miejscowej szlachty: Pogorzelów, Zaidliców, Strachwiców, Peterswaldów i Boków.

Na cenne wyposażenie wnętrza składają się dzieła sztuki z okresu przedreformacyjnego kościoła. Fragmentem epitafium o cechach późnego gotyku i wczesnego renesansu jest obraz „Chrystus na Sądzie Ostatecznym” z 1516 r. Cennymi dziełami sztuki śląskiej są: ołtarz „Zwiastowania Matki Boskiej” - ze szkoły Wita Stwosza, stara figura wykonana w drewnie „Matki Bożej z Dzieciątkiem” oraz drewniana figura św. panny Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki tutejszej parafii – wszystkie wymienione przedmioty pochodzą z ok. 1500 r. Barok reprezentowany jest przez ołtarz główny z ok. 1700 r., chrzcielnicę z 1620 r. oraz manierystyczny ołtarz boczny z 1620-1630 r.